Ook engelengeduld raakt een keer op
Geïrriteerd leg ik mijn boek weg……..
Kan dat kind dan serieus geen 2 tellen die snater houden…
Ik merk dat er, nou laten we rustig zeggen “enigszins wat kwaadaardige gedachtes” omhoog beginnen te borrelen.
Ik weet het, sorry, niet netjes, ongepast, onacceptabel, maar wel zoals het is.
Zo fantaseer ik over hoe bevredigend het zou zijn om even voluit de tuinslang op haar te richten. “Dan heeft ze tenminste echt iets om geluid over te maken”.
Ik probeer te genieten van de zon en een goed boek, maar de hele middag hoor ik niet anders dan “mama, kijk eens”, “mama, mag ik dit”, “mama, wat ben je aan het doen”, mama, waar is de kat”, “mama, waar is papa”, “mama, hoe laat komt opa”, “mama wat gaan we eten”, “mama, ik wil een korte broek aan”, “mama ik moet plassen”….. nou, je krijgt denk wel een beeld.
Ik kan inmiddels het woord mama echt niet meer horen.
En mocht je nu denken dat ik een ontaarde moeder ben, ik heb alleen maar een poezenkind en die zeurt soms wel om eten, maar dat komt bij lange na niet in de beurt bij het gemauw van mijn 10 jarige buurmeisje….Zucht.
Mijn buurmeisje is een vrolijk, enthousiast en energiek ding, maar naar mijn voorkeur iets te energiek. Was ze nu vooral bewegelijk geweest, dan had ik daar niet zo’n weet van. Maar bij haar zijn het vooral haar lippen die bewegen. Non-stop, vanaf het moment dat zij op staat tot het moment dat zij in slaap valt. En daar kun je je op een gegeven moment niet meer voor afschermen. Tenminste ik niet, niet in de zomer. Elke zomer hopen mijn man en ik weer dat het nu wel minder zal zijn, ze is immers weer een jaartje ouder. Maar helaas veranderd er in dat opzicht helemaal niks.
Erg jammer, want ik trek dat niet zo goed, de hele dag geluiden om me heen. Zeker wanneer dit stemmen zijn en als ik wil lezen, me even in mijn eigen hoofd wil terugtrekken na een drukke werkweek. Dat gaat zo niet, waardoor ik uiteindelijk dus geïrriteerd raak.
Ik heb me dan ook al vaak verbaasd over de enorme mate van zelfbeheersing van mijn buurvrouw. Urenlang, dag in dag uit, reageert zij, even vriendelijk als altijd, op élke nieuwe vraag of zinloze opmerking die haar dochter stelt of maakt.
Tot vandaag!!
Hé, dat is interessant! Mijn buurmeisje wordt gecorrigeerd. Door mijn buurvrouw! “Alsjeblieft zeg, stop eens met dat ge-mama, ik wil het niet meer horen vandaag! Houd nu eens even je mond en eet gewoon even je boterham”.
Mmmm, ook deze buitenaardse supermoeder kent dus blijkbaar een grens!
Niet alleen ben ik blij met de stilte die hier op volgt (al was dat maar voor 5 minuten), maar ik realiseer me dat dit maar weer eens bevestigd dat het vermogen om je emoties en verlangens te beheersen toch écht niet onuitputtelijk is.
En laat dit vermogen, onze wilskracht, nu precies datgene zijn waar we al onze hoop op vestigen wanneer wij willen afvallen! We gaan op dieet en gebruiken onze wilskracht om weerstand te bieden tegen lekker eten.
Klinkt logisch en simpel, maar omdat wilskracht ook het vermogen is om te doen wat je moet doen, ook als je geen zin hebt en je wilskracht kunt zien als een spier, dan snap je waarschijnlijk wel dat onze wilskracht op een bepaald moment op de dag raakt uitgeput. Je kinderen vragen het nodige van je wilskracht, maar ook het werk, je relatie, situaties in het verkeer, op dit moment de tropische temperaturen….om alles in goede banen te leiden en niet vanuit je emotie te reageren heb je de hele dag door je wilskracht keihard nodig.
Precies de reden waarom je waarschijnlijk van eerdere afval pogingen nog wel herinnert dat je in de ochtend als een raket ging, je tot een uur of 14 zonder problemen weinig at en al helemaal niet taalde naar iets lekkers of ongezonds, maar in de loop van de middag steeds je “evil twin” te voorschijn voelde komen en het je uiteindelijk niet meer lukte om weerstand te bieden tegen die chocolade reep of dat koekje.
Dit is precies wat er gebeurt wanneer je probeert af te vallen op basis van wilskracht. Geen goede strategie dus. Iets hard genoeg willen maakt niet dat het vanzelf lukt. Misschien lukt het je het soms wel weken of zelfs maanden om een dieet vol te houden, maar ergens gaat dit toch altijd weer mis.Onzin dus ook om te denken dat je niet gemotiveerd genoeg bent wanneer jouw afvalpogingen eerder niet zijn gelukt!
Dat ligt niet aan jou, maar aan je aanpak!
Wil je wél succesvol afvallen, dan zul je dus zuiniger om moet gaan met je wilskracht en deze anders moeten leren inzetten. Dat vraagt om een andere strategie dan een dieet.
Ik kan je hiermee op weg helpen. GRATIS, gewoon omdat het kan! Het enige dat je hoeft te doen is hier klikken en een afspraak met me maken voor een gratis Skype consult waarin ik je minstens 1 gouden tip geef waarmee je direct aan de slag kunt!
Makkelijker dan dit kan ik het niet voor je maken :-). Zie ik je snel?