Boter op je hoofd en gouden kranen
Aiaiai, zo m’n best gedaan om zaterdag niet al voor gaas te gaan door het strooigoed achter in de voorraadkast weg te stoppen, staat ’s avonds m’n zus onverwacht voor de deur. “Verrassing!”, zegt ze terwijl ze me een zak zelfgebakken kruidnoten en een stuk zelfgemaakte gevulde speculaas in m’n handen duwt. Harstikke lief bedoeld en ik vind het heerlijk, toch hebben dit soort momenten altijd een beetje een dubbel gevoel.
In mijn praktijk leer ik vrouwen namelijk dat dit typisch “een geval” is van een “externe saboteur”, iemand in je omgeving die je, soms moedwillig, maar meestal onbewust aanzet tot het maken van keuzes waar je eigenlijk niet achter staat. Die als het ware de kat voor je op het spek binden terwijl je er bij staat en je er naar kijkt. Meestal zijn dit de mensen die het dichtst bij je staan en dat maakt het juist zo dubbel. Zeker ook omdat “saboteur” zo negatief klinkt, maar sec bekeken is dit wel wat er gebeurt.
Omdat je de hele wereld niet kunt veranderen en we er voor het gemak maar even van uitgaan dat jouw saboteurs je vooral onbewust en onbedoeld saboteren, zal de oplossing om je te wapenen tegen dit soort verleiders dan ook voornamelijk uit je eigen koker moeten komen. Natuurlijk is het super mooi wanneer je in gesprek kunt met je saboteurs en wanneer je kunt bespreken hoe ze je kunnen steunen in het behalen van je doelen. Toch is mijn ervaring dat je beter kunt zorgen dat jij leert hoe je kunt veranderen dan dat je een ander vraagt te veranderen. Daarnaast kun je niet 100% voorkomen dat je wordt blootgesteld aan verleiders, of aan verleidingen.
Want in dit geval wordt de verleiding dan tot bij mij in de keuken gebracht, maar ook op straat, in het winkelcentrum, bij de benzinepomp, overal om je heen liggen verleidingen op de loer.
Meestal lukt het me inmiddels wel om hier een draai aan te geven. Zo heb ik de speculaas in kleine puntjes ingevroren en van de kruidnootjes lukt het me er in de avond een paar te pakken en dan weer een stevige knoop te trekken in het zakje, wat voldoende is om tussendoor niet te blijven graaien uit het zakje. Maar sommige verleidingen vragen om iets grovere maatregelen.
Zo laat ik al een tijd lang mijn boodschappen bezorgen. Noem het decadent, luxe of zonde van het geld, mij helpt dit om me te wapenen tegen de enorme hoeveelheid verleiders in de supermarkt. Het heeft dus een doel en is geen kwestie van “ik heb gouden kranen omdat ik het nu eenmaal kan betalen”, waar overigens ook nog niks mis mee is, want ieder z’n ding 😉 of dat ik boter op m’n hoofd smeer en ondertussen droog brood zit te eten. Deze “luxe” is echt van een heel andere orde.
Ik bespaar mezelf namelijk de nodige keuzemomenten doordat ik simpelweg de confrontatie niet aan hoef te gaan met de verleiders. En nu is het echt niet zo dat ik nooit chips eet(mijn allergrootste verleider!), maar ik bedenk nu vooraf wat ik wil en ga gericht op zoek in de bestelapp naar die ene zak chips.
Vermijding is dus onderdeel geworden van mijn trukendoos en dat werkt preventief. Nu zijn er mensen die vinden dat je beter kunt leren om om te gaan met verleidingen, dan dat je ze vermijdt. Ik leer mijn klanten juist beide strategieën, want waarom zou je het jezelf perse heel moeilijk maken? Zeker in een tijd waarin verleidingen zo op de loer liggen?
De weg van de minste weerstand? Nou dan zal je wel gek zijn als je die kans laat liggen toch?
Wanneer je eens eerlijk kijkt naar jouw verleiders of misschien zelfs wel jouw saboteurs, hoe zou jij het jezelf dan wat minder moeilijk kunnen maken? Zou je dit hieronder met me willen delen?