Ondankbaar kreng
Ik heb al weken voorpret.
December is toch wel echt de leukste maand van het jaar.
Ik ben namelijk gek op verrassingen. Vooral op het verrassen van anderen. En omdat mijn man ook nog eens jarig is de 6e, kan ik in november helemaal los. Sinterklaas, kerst én verjaardagskado’s verzamelen! En omdat onze boom dit jaar al heel vroeg stond ligt alles er nu onder. Zo gezellig!
Het hele jaar maak ik aantekeningen van de dingen die hij graag zou willen hebben, maar niet zomaar even voor zichzelf koopt. Ik hoop hem dan in december flink te kunnen verrassen en vind het heerlijk wanneer ik ‘m stiekem een nieuwsgierige blik zie werpen op de kado’s. Ik weet ook eerlijk gezegd niet wie er blijer is: hij met zijn kado’s of ik op het moment waarop hij aan het uitpakken is.
Het geeft zelfs een bepaalde spanning, want “zal hij het nog wel leuk vinden?” of “is dit wel wat hij precies bedoelde?”. Want als ik iets teleurstellends vind dan is het wel een lauwe reactie op m’n zorgvuldig uitgezochte kado.
Hoewel misschien wat hypocriet, zal ik dan ook nooit laten blijken als ik iets krijg wat ik echt niet leuk vind. Wanneer de ander moeite heeft gedaan voor jou, is dat namelijk al zoveel waard dat het kado zelf nooit boven de intentie uit mag stijgen.
En toch voelde ik me van de week wel een beetje rot over een kado wat ik kreeg van mijn werkgever. Ik voelde me eigenlijk een beetje een ondankbaar kreng, maar ik snapte de keus gewoon niet zo goed. Alle medewerkers kregen namelijk een chocoladehart voor hun inzet van het afgelopen jaar. Natuurlijk een mooi gebaar, maar in deze tijd waarin er al zoveel verleidingen zijn, half Nederland te zwaar is, het momenteel in de zorg (waar ik nu nog werk 2 dagen per week) hartstikke belangrijk is om medewerkers gezond te houden, had ik eerlijk gezegd toch voor iets anders gekozen als ik het voor het zeggen had.
Nu zul je misschien denken, wat doe je moeilijk over 1 zo’n chocoladehart, maar van de week was het een hart, gisteren kreeg ik van een collega een banketletter, vorige week van mijn zus zelfgemaakte kruidnoten en gevulde speculaas…. als je niet uitkijkt is er elke dag wel een reden om “een uitzondering te maken”.
Overigens is mijn werkgever niet de enige die harten onder de riem steekt in de vorm van “troosteten”. Afgelopen weken heb ik van zeker 3 van mijn deelnemers gehoord dat zij werden verrast door hun werkgever met vergelijkbaar troostvoer. De een kreeg gebak, de ander een cake om zelf te bakken en weer een ander kreeg zelf tijdens een online meeting een pizza thuis bezorgd, gewoon in de middag. Attent? Zeker! Handig? Mmmm vind ik dus niet.
Het is overigens prima te begrijpen waarom werkgevers kiezen voor dit soort zoete of vette kado’s, want net als ieder ander zijn ook zij geprogrammeerd om een goed gevoel te krijgen van het eten van calorierijk-eten. Dit is namelijk een biologisch fenomeen wat zich afspeelt in de hersenen en wat bedoeld is om te overleven. Door er namelijk voor te zorgen dat we genot ervaren wanneer we calorie-rijk voedsel eten, was het mogelijk voor onze voorouders om te overleven in perioden van schaarste. Wanneer namelijk een keer meer eten voorhanden was dan zij op konden, zorgde het genotsgevoel er voor dat zij door bleven eten. Dit was belangrijk om een vetreserve aan te kunnen leggen in perioden van schaarste.
Jammer alleen dat deze biologische reactie niet mee veranderd is met de huidige maatschappij, waarin schaarste niet meer aan de orde is. Dit samen met het feit dat een omgekeerd systeem niet bestaat, een systeem waarbij je bijvoorbeeld misselijk wordt van eten wanneer je teveel voorraad hebt aangelegd, maakt dus dat veel mensen momenteel (veel) te zwaar zijn.
Om geen slaaf van je genotsgevoel te worden zul je jezelf dus moeten wapenen tegen al deze verleidingen. Je zal moeten leren wat een normaal voedingspatroon is en hoe je op een gezonde manier kunt genieten van “extraatjes”. Het is namelijk ook zeker niet nodig jezelf alles te ontzeggen, maar je zal ook moeten leren hoe je op andere momenten “nee” kan zeggen.
Jezelf afmatten in de sportschool of jezelf op dieet zetten op 1 januari gaat niet zorgen dat je volgend jaar december, of rondom verjaardagen, feestjes en vakanties (er van uitgaande dat het “normale leven” ooit weer terugkeert) automatisch beter bestand bent tegen verleidingen. Volhouden zal dan ook altijd een “dingetje” blijven als je niet de oorzaak van je probleem aanpakt maar slechts met de gevolgen aan de slag gaat.
Maar….. ben je nou ondertussen wel eens toe aan een échte verandering, let dan even heel goed op:
Tot 15 december kunnen nog slechts 2 nieuwe deelnemers instappen in mijn traject waarin ik je leer hoe je grip krijgt op wat en wanneer je eet, zodat volhouden geen probleem meer zal zijn en je dit keer duurzaam gewicht kunt verliezen.
Wanneer je nog dit jaar besluit in te stappen dan heb ik een hele mooie aanbieding voor je:
* Bij het traject ontvang je namelijk de 70 minuten durende video opname van mijn masterclass etiketten lezen GRATIS.
én
* je profiteert KOSTENLOOS van de ontwikkelingen in mijn traject. Ontwikkelingen die ik per 1 januari officieel zal doorvoeren en waarmee ik je nog beter kan helpen. Omdat de nieuwe versie nu nog in ontwikkeling is, betaal je de prijs van het huidige traject, maar ontvang je de waarde van het nieuwe traject!
Dus, wat denk je er van? Laat je deze kans echt schieten?? Nee toch!
Aanmelden doe je eenvoudig door HIER te drukken, maar wacht niet te lang want VOL =VOL!
Ik hoop je snel te mogen ontmoeten!