Een leugentje om bestwil moet kunnen
Soms zou ik willen dat mijn man eens wat vaker tegen me zou liegen. Dat hij niet zo enorm eerlijk is altijd. Zo zou het best eens leuk zijn om te horen dat het eten lekker was, terwijl ik zelf ook gerust wel weet dat ik geen enkel gevoel heb voor koken en volledig talentloos geboren ben op dit vlak. Maar ja, qua planning thuis is het nu eenmaal praktischer wanneer ook ik mn handen uit de mouwen steek in de keuken en een keer een compliment zou dan stiekem toch wat meer motiverend werken dan altijd die “Ja, gaat, het is te doen”.
Ik weet nu ik dit schrijf eerlijk gezegd niet goed waarom ik überhaupt nog de vraag stel of hij het lekker vindt, maar dat ter zijde.
Eerlijkheid siert de mens. Tja, daar valt natuurlijk zeker wat voor te zeggen. Persoonlijk vind ik eerlijkheid echter niet altijd opwegen tegen de consequenties en ben ik van mening dat het leven nu eenmaal niet zwart of wit is.
In mijn praktijk merk ik bijvoorbeeld regelmatig dat eerlijkheid mijn klanten bij tijd en wijle behoorlijk in de weg kan zitten en dan met name wanneer zij te maken hebben met mensen in hun omgeving die het hen heel moeilijk maken om hun nieuwe eetgewoonten vast te houden. Partners die ijsjes mee nemen omdat het zulk lekker weer is, kinderen die een zak chips kopen, gezellig voor vanavond. Vriendinnen die op de koffie komen en gebak meenemen. Allemaal niet verkeerd bedoeld maar zeker niet helpend als je wilt afvallen en vat probeert te krijgen op je eetgedrag.
Wat vaak het aller moeilijkst is, is de reactie van deze mensen wanneer je eerlijk aangeeft waarom je bedankt voor het ijsje of gebakje en aangeeft waarom ze dit beter niet meer kopen of meenemen.
“Ach, maar het is toch gezellig?”, “Dat moet toch een keer kunnen?”, of “Maar je ziet er toch goed uit?”.
Tja, waar blijf je dan met je goede voornemens…
Omdat het vaak een onmogelijke opgave blijkt om te verwachten van anderen dat zíj hun gedrag aanpassen aan jou, leer ik mijn klanten dat zíj zélf een strategie zullen moeten bedenken om zichzelf tegen dit soort externe verleidingen te leren beschermen en soms is een leugentje voor bestwil nu eenmaal de aller makkelijkste manier.
Aangeven dat je net gegeten hebt en het gebakje bewaard voor later, of dat je last hebt van je maag. Geen leugens waar je de ander mee benadeeld, vaak wel effectief genoeg om je aan je eigen eet afspraken te houden. Want wat kan de ander hier nu tegenin brengen?
De kracht van externe saboteurs, zoals ik deze mensen in mijn praktijk noem, kan enorm groot zijn.
Eerlijkheid duurt dan misschien wel het langst, het doel heiligt in deze echt de middelen!
Herken je jouw grootste saboteur?