Stomme fout of wijze les?
Onlangs heb ik voor het eerst zelf verse tomatensoep gemaakt. Verrast door het succes hiervan ging ik afgelopen weekend opnieuw aan de slag om een heerlijk voorraadje te maken.
In ons mini moestuintje, waar we een flinke oogst aan tomaatjes uit haalden, groeide dit voorjaar ook een klein mooi groen pepertje. Een pepertje die eigenlijk meer naar paprika smaakte. Voor mij geen probleem want ik houd niet van erg pittig eten.
Nu hadden we opnieuw een pepertje hangen en leek het mij een leuk idee om ‘m door mijn tomatensoepje heen te doen.
Dat léek inderdaad een goed idee tot de soep klaar was, gepureerd en al en ik alleen nog even wilde proeven of er nog wat zout bij moest…
Man o man, mijn tomatensoepje was veranderd in een pan vloeibare sambal! Niet te doen! Maar vooral niet heel slim, aldus mijn man toen hij vroeg of ik de zaadjes er wel uit had gehaald… Eh nee dus, oeps…. niet aan gedacht.
Omdat ik het zonde vond om de soep weg te gooien bedacht ik me dat als ik het nou zou binden, ik er porties van kon maken die ik zou kunnen invriezen. Als ik dan steeds een portie zou toevoegen aan de pastasaus, zou het toch nog goed komen.
Enthousiast ging ik aan de slag met maizena, maar omdat het doosje al vrij snel leeg bleek, leek het mij een goed idee om dan maar wat bloem toe te voegen.
Nou ja, waarschijnlijk snap je al dat dit er alleen maar toe leidde dat mijn vegetarische soep plots was voorzien van de nodige balletjes en heb ik de soep helaas alsnog weg kunnen gooien.
Zonde? Stom? Dom?
Ach, jammer vond ik het wel want ik had echt trek in een tomatensoepje en ja zonde vond ik het zeker. Maar stom of dom? Nee, absoluut niet! Ik had ook heel veilig precies hetzelfde recept kunnen aanhouden als vorige week of een cup a soupje kunnen open scheuren, maar ik heb iets nieuws geprobeerd en maar liefst 2 lessen geleerd!
Zo had ik er nog nooit van gehoord, maar weet ik nu hoe ik een roux moet maken waarmee je dus soepen kunt binden en zal ik nooit meer vergeten de zaadjes uit een peper verwijderen.
Het is dus maar net welke eisen je aan jezelf stelt.
Ik ben nu eenmaal geen keukenprinses. Ik heb geen feeling voor koken en ook vanuit huis heb ik weinig tools mee gekregen hierover. Met veel dingen hebben we vooraan gestaan, maar toen ze kookvaardigheden aan het uitdelen waren stonden mijn ouders even niet op te letten.
Daar kan ik moeilijk over doen maar ik verwacht gewoon van mezelf geen briljante gerechten. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet eens wat probeer!
En daar zit nu net de groei! Je kunt namelijk niet groeien zonder fouten te maken en fouten maken doe je door gewoon te gaan doen, te proberen. Ik geef mijn klanten dan ook mee dat het maken van fouten een cruciaal onderdeel is van hun proces en géén reden om op te geven.
Stap voor stap, vallen en opstaan, jezelf de tijd geven en vooral kijken naar wat wel goed gaat. En aangezien elke fout een les bevat schuilt er iets goeds, iets positiefs in elke ervaring. Je moet het alleen kunnen zien en je moet het jezelf dus gunnen om fouten te maken.
Hoe is dit voor jou? Sta jij jezelf toe om fouten te maken en hiervan te leren of ben je altijd wel bereid om jezelf eens flink streng toe te spreken hoe ongelooflijk stom, zwak of ongedisciplineerd je bent?
Zou je dit hieronder met me willen delen?