Mooi of lekker?
Het is een beetje een chaos hier.
We zitten midden in een mini verbouwing van de slaapkamer en nemen voor het “gemak” de hal en keuken ook maar mee. Niet in de zin van muren wegbreken hoor, maar wel een nieuwe vloer, een nieuw bed en dan ook gelijk maar behangen en een nieuw likje verf op de muren.
Dit betekent dat alles uit de slaapkamer, de hal en de keuken al zo’n beetje 3 weken in onze woonkamer staat (we wonen gelijkvloers) en dat we ook al bijna 3 weken op de grond slapen.
We klussen namelijk in etappes, want er moet ook gewoon gewerkt worden tussendoor.
Hoewel het in de kamer nu nog steeds een zooitje is, zijn we afgelopen week, na vooral eerst te hebben uitgezocht en afgevoerd, nu echt aan het opbouwen en dat is leuk!
De slaapkamer is klaar om gemeubileerd te worden en de vloer is inmiddels gelegd, zo mooi, fris en nieuw, waardoor het net is alsof je iemand anders’ huis binnenstapt.
Gisteren zeiden we dan ook tegen elkaar, “je mist alleen nog de geur van verse appeltaart”, waarop mijn lief direct daad bij woord voegde en zijn allereerste appeltaart ooit heeft staan bakken om het knusse, huiselijke tafereel compleet te maken.
Maar toen het eenmaal tijd was voor koffie met gebak kwam hij sip de kamer binnenlopen met 2 lege handen. “De taart was mislukt, want hij viel helemaal uit elkaar”. Omdat ik vermoedde dat dit puur een kwestie was van een ongunstige verdeling van het beslag, vroeg ik hem om toch wat van de appel crumble (want daar leek het meer op) voor me op te scheppen.
En mijn vermoedens bleken juist, de crumble was namelijk verder prima. Niks mis mee.
En zo genoten we alsnog van de geur, maar dus ook van de smaak van vers gebakken appeltaart. Heerlijk!
Zo blijkt maar weer hoe zonde het is wanneer je teveel waarde hecht aan alleen uiterlijke kenmerken. Ik heb namelijk veel liever een lekkere appel crumble, dan een perfect stevige taart zonder smaak. Echte schoonheid zit toch écht van binnen.
En dat weet jij natuurlijk al lang. Dat is namelijk wat je ook je beste vriendin, je zus of je dochter verteld wanneer zij onzeker is over haar uiterlijk. Dat ze prachtig is zoals ze is en vooral voor wíe ze is.
Een ander zal jij dan ook echt niet snel beoordelen op basis van uiterlijke kenmerken, want het is niet het blonde haar of de schoenmaat van je vriendin wat jullie zo close maakt. Dat zijn toch echt haar betrouwbaarheid, haar vreemde humor en het feit dat je altijd een luisterend oor bij haar vindt.
Maar wanneer het aankomt op je zelfbeeld, dan worden uiterlijke kenmerken in eens veel belangrijker. Dan zijn het niet jouw positieve karaktereigenschappen, kwaliteiten, talenten en vaardigheden waar je in eerste instantie naar kijkt, maar zie je vooral je kledingmaat en het gewicht wat de weegschaal aangeeft en waar jij direct een negatief oordeel over hebt.
Niet alleen is het natuurlijk ontzettend jammer dat je die positieve kenmerken van jezelf niet makkelijk kunt zien, wat nog veel erger is, is dat jouw negatieve kijk niet bepaalt bijdraagt aan goede zelfzorg. Want waarom zou je lief zijn voor jezelf en goed voor jezelf zorgen wanneer je jezelf de moeite waard niet vindt?
En hoe vaak heb je de gedachte al wel niet gehad: “als ik eerst maar x kilo afval, dan zal ik daarna wel……”. Goed voor jezelf zorgen moet jij van jezelf namelijk eerst verdienen.
Maar wist je dat goed voor jezelf zorgen een belangrijke vóorwaarde is om een gezonde relatie met eten te ontwikkelen?
Dus stel jezelf eens de vraag: wat laat ik nu, wat stel ik nu uit tot ik ben afgevallen? Waar negeer ik mijn behoeftes uit angst of schaamte? Wat vind ik leuk, fijn of belangrijk, maar moet ik als het ware eerst verdienen?
En welke kleine stap kan ik daar vandaag nog in maken om los van mijn angst of schaamte toch te kiezen voor wat goed is voor mij? Gewoon omdat je het hartstikke waard bent!
Zou je dit met me willen delen?