Max werd ook niet geboren met een stuur in z’n handen

Wanneer je kijkt naar de antwoorden dan waren duidelijk 2 patronen zichtbaar:

Het rijbewijs was gehaald door gedurende een lange periode (6-12 maanden) wekelijks te lessen;

of

Er was een kortere periode intensief gelest (meerdere uren per week).

Het verschil in deze strategieën vind ik niet zo boeiend, de ene strategie is niet per definitie beter dan de ander.

Wat wél interessant is, is dat iedereen de nodige tijd en aandacht heeft besteed aan het leren besturen van een auto. En dan durf ik ook te beweren dat iedereen, net als ik, pas echt goed is gaan rijden ná het examen door vooral veel te gaan dóen.

Het punt dat ik hiermee wil maken is dat het aanleren van een nieuwe vaardigheid, van nieuw gedrag, niet iets is wat je overnacht doet. Het vraagt aandacht, focus, oefening en herhaling voordat de nieuwe vaardigheid je zo eigen is dat het een automatisme is geworden. Zo heeft zelfs Max Verstappen zijn best moeten doen om het rijden onder de knie te krijgen.

En wat vooral interessant is, is dat dit ook geen enkel probleem lijkt te zijn. Met het grootste gemak investeren we wat nodig is, qua tijd, energie en geld, in het behalen van ons rijbewijs en leggen we ons er bij voorbaat bij neer dat deze investering nodig is. Niemand stapt voor het eerst achter het stuur met de verwachting na 1 les al gelijk examen te kunnen doen.

Wanneer het echter gaat om het aanleren van nieuw eetgedrag, dan is de situatie plots heel anders.

De zorg en het geduld die met het grootste gemak wordt gestoken in zaken als het behalen van ons rijbewijs, is als het aankomt op het veranderen van eetgedrag, oftewel het aanleren van ánder eetgedrag, ver te zoeken is.

Terwijl het aanleren van ander eetgedrag vele malen ingewikkelder is dan het behalen van je rijbewijs. Immers zijn verkeersregels duidelijk. In het verkeer is geen ruimte voor eigen interpretatie en voor het feit dat we allemaal een uniek persoon zijn met eigen voorkeuren en behoeften. Daarnaast kon je nog geen autorijden, dus wordt je niet gehinderd door oud gedrag.

Bij eten is dat wél het geval. Je deed het immers al. Daarnaast ben je uniek en kunnen behoeften en voorkeuren doorlopend veranderen of variëren.

Toch zie ik in mijn praktijk nog wel eens onbewust de hoop dat op een dag, overnacht, alles spontaan veranderd zal zijn.

Zo kan het feit dat binnen enkele weken nog geen nieuw perfect eetpatroon is ontwikkeld enorm frustreren. Maar ook wordt het werk niet altijd gedaan: “geen tijd gehad voor de opdrachten”, of opdrachten die “niet zo goed bij me passen”. Mmmm, ik vraag me af wat je rij-instructeur zou hebben gezegd als je had aangegeven dat die bijzondere verrichtingen niet zo je ding waren…

Zo zonde, want ik weet dat het veranderen van je eetgedrag echt mogelijk is en ik weet ook hóe je dit kunt aanpakken. Maar tegelijkertijd weet ik ook dat het uitblijven van snelle resultaten in de vorm van kilo’s al snel kunnen leiden tot demotivatie.

Vandaar dat ik de boel even op scherp wil zetten door de vergelijking te maken met het leren autorijden. Ik snap als geen ander dat je het liefst morgen van je kilo’s af wilt zijn, maar ik ga je geen dingen beloven die onmogelijk zijn. Wanneer je echter snapt dat verandering tijd en energie kost, beloof ik je wel dat er hele mooie dingen kunnen gebeuren. Dus stop alsjeblieft door het onmogelijke van jezelf te verwachten en kijk eens wat milder naar de klus die je hebt te klaren.

Je kunt het écht, dat heb je jezelf allang bewezen toen je je roze papiertje in ontvangst nam.

Ben jij toe om tijd en energie te investeren in jezelf en heb je inmiddels wel door dat het toch wel handig is wanneer je een instructeur naast je hebt die zorgt dat je snapt wat je moet doen? Ik help je graag! Reageer onder dit bericht of klik HIER om contact met me op te nemen voor een oriënterend gesprek.