Hoezo kan ik geen kwartje worden?
Ik heb er even over gedaan om het besluit te nemen om dit wel of niet met je zou delen. Niet omdat ik me er voor schaam, of omdat ik het te privé vind. Nee, ik denk juist dat mijn ervaring jou kan inspireren. Het punt was dat het tot voor kort allemaal nog vrij vers was en ik me daardoor ook nogal kwetsbaar voelde. Ik moest hier eerst zelf mee aan de slag en dat heb ik dan ook gedaan. Maar nu voel ik dat de tijd rijp is om mijn verhaal met je te delen.
Nou lekker cryptisch weer :-).
Waar ik op doel is het coachingstraject dat ik zelf enkele maanden geleden heb gevolgd. Ik heb daar wel eens een verwijzing naar gemaakt, maar nog niet eerder heb ik gedeeld wat voor mij nu de daadwerkelijke aanleiding was om hulp te zoeken.
De afgelopen maanden is mijn leven enorm veranderd doordat ik van werknemer, met een eigen bedrijf ernaast, de overstap heb gemaakt naar het full time ondernemerschap.
Hierdoor kwam er een hoop op me af, heb ik een hoop besluiten moeten nemen en keuzes moeten maken en dat bleek helemaal niet altijd eenvoudig te zijn.
Ik weet namelijk heel goed wáar ik heen wil, maar hóe…
Gelukkig zijn er in Nederland ontelbaar veel businesscoaches die daar allemaal een mening over hebben, dus heb ik me suf laten inspireren. Ik heb ontelbaar veel goede tips en tricks geleerd, maar ik merkte dat ik steeds minder happy werd in mijn werk.
Ik voelde me gestrest raken van alles dat “moest”, iets wat ik juist kwijt was door volledig mijn eigen koers te kunnen varen. En ik merkte dat oude angsten steeds vaker de kop op staken. De angst om te falen, de angst om niet goed genoeg te zijn, de angst het niet goed genoeg te doen.
Dat was heel confronterend omdat ik niet langer om het feit heen kon dat deze angsten in míj zaten en dat ze niet gerelateerd waren aan mijn voormalige werk/ baan.
Ik was dan wel van werk geswitcht, maar had mezelf gewoon meegenomen.
En ik moest ook wel aan mezelf toegeven dat al zolang als ik me kan herinneren, ik veel last heb gehad van angsten. Op school, tijdens eerdere baantjes, maar zeker in mijn tijd als manager in de zorg. Ik kon hele dagen bezig zijn met wat er allemaal zou kunnen gebeuren en was dan ook een kei geworden in het afhechten van losse eindjes. Tot m’n tanden bewapend stapten ik situaties in óf ik vermeed ze.
Toen ik me realiseerde dat die angsten opnieuw de kop opstaken besloot ik dat ik hier wat mee wilde. Ik was klaar met die continue knoop in m’n maag. Het elke dag wakker worden met de adrenaline van iemand die een marathon moest gaan lopen. Ik kreeg er zelfs hardkloppingen van, dus als ik goed voor mezelf wilde zorgen was dit duidelijk een signaal dat het tijd was om in te grijpen.
Via een goede vriend kwam ik in contact met een coach. Geen businesscoach dit keer, maar een persoonlijk coach. Met haar besprak ik mijn angsten en mijn verlangen om meer regie en controle te ervaren. Ik was er klaar mee dat mijn angsten mijn leven regeerden, maar het lukte me maar niet om dit te doorbreken.
En wat heb ik mezelf hier een enorm cadeau mee gedaan 🙂
En wat ben ik blij dat ik me niet heb laten leiden door mijn twijfels en vooroordelen.
Waar ik namelijk bang voor was (ja, daar is ie weer :-)), is dat we oeverloos zouden gaan bomen over mijn verleden. Mijn pestverleden. Want dat daar mijn angsten voor een groot deel vandaan kwamen, dat was mij wel duidelijk.
Maar niks was minder waar. Ja, we hebben hier wel degelijk bij stil gestaan, maar niet om mijn kijk op deze gebeurtenissen te veranderen, zoals ik dacht dat de bedoeling zou zijn.
In tegendeel! Ik kreeg van mijn coach juist de bevestiging hoe enorm traumatisch mijn ervaringen waren geweest.
BAM. Geen troostende of sussende woorden, geen pogingen om mijn kijk op de zaak te veranderen met uitspraken als “ja, kinderen kunnen hard zijn voor elkaar” of “kinderen die pesten hebben vaak zelf ook een probleem”, maar pure erkenning voor mijn beleving, voor mijn gevoel. Wauw, alleen dat al was zo waardevol, zo helend.
En al snel daarna maakte we juist de sprong naar het heden. “Wat gebeurd is, is gebeurd, dat kun je niet ongedaan of minder traumatisch maken”. Daar was mijn coach heel duidelijk in. Het had dan ook weinig zin om daarin te blijven hangen, want veranderen zou de situatie niet.
Maar wat ik wél zou kunnen veranderen was mijn gedrag in het heden. Het gedrag dat aan alle kanten beïnvloed werd door het wantrouwen dat ik heb ten opzichte van mezelf en anderen. Het wantrouwen dat voortkomt uit mijn pestverleden.
Ik heb van mijn coach geleerd dat er een verschil is tussen wat ik van plán ben om te doen vanuit mijn wantrouwen, vanuit mijn gedachtes over wat allemaal zou kunnen gebeuren én wat ik zélf graag wíl doen, het gedrag dat past bij mijn doelen en mijn dromen.
Ik heb geleerd dat niet mijn gedachtes, maar mijn gedragingen bepalen wie ik ben en dat ik altijd een keus heb en er voor kan kíezen me niet te laten leiden door mijn angsten, mijn gedachten. Ondanks dat deze er echt nog wel zijn.
En inmiddels heb ik ervaren dat deze angstige gevoelens niet opwegen tegen wat het me oplevert wanneer ik mijn eigen keuzes maak, waardoor mijn vertrouwen in mezelf en in het leven groeit en de angsten een steeds minder grote stem krijgen.
Zo heb ik me bijvoorbeeld op persoonlijk vlak losgemaakt van mijn angst om auto te rijden in de stad. Hierdoor kon ik afgelopen maand naar een bijeenkomst in hartje Rotterdam waar ik me eerder, gezien de ligging, nooit voor op zou hebben gegeven.
En ook zakelijk gezien hebben mijn inzichten enorme impact gemaakt. Ik durf nu te kiezen voor wat goed voelt, in plaats van alsmaar te willen voldoen aan alle tips van al die businesscoaches, omdat dat is hoe het volgens hen “moet”. En als je me ook op andere kanalen volgt, dan heb je wellicht opgemerkt dat dit betekent dat ik momenteel gestopt ben met het maken van stories op instagram, en dat ik een podcast kanaal heb opgezet.
Ik ben gestopt met het doen van dingen waar mijn plezier en creativiteit volledig door dichtsloegen en wat daardoor ook zijn waarde voor jou verloor. Daarentegen focus ik me nu op die dingen waarvan ik het gevoel heb dat ik daarmee écht iets kan bijdragen aan jouw veranderproces, omdat ze rechtstreeks uit mijn hart komen.
De reden waarom ik dit vandaag allemaal met je deel is omdat ik de inzichten die mijn eigen persoonlijke ontwikkeling mij hebben gebracht uiteindelijk ook heb geïntegreerd in mijn coaching. Omdat je zelf misschien nog niet, maar ik al wel weet dat ook voor jou geldt dat oude gedachten en overtuigingen in de weg staan tussen jou en een gezonde relatie met eten.
Maar ook omdat ik uit eigen ervaring weet hoe lastig het kan zijn om daar zelf bij te komen en hoe waardevol het is om hierbij hulp te vragen. En dat niemand, ook ik niet, altijd alles maar alleen kan oplossen. Maar ik weet dat nog steeds heel veel vrouwen vinden dat ze het toch zelf moeten kunnen. Dat ze gewoon weer even die “knop om moeten zetten”, dat ze toch echt niet nog meer geld willen uitgeven aan het afvallen, dat ze het zelf best wel weten, alleen niet doen omdat ze te weinig motivatie zouden hebben.
Herken je deze gedachten en overtuigingen?
Vraag jezelf dan eens af hoe helpend ze zijn. Hebben ze je al gebracht waar je wilt zijn? Stimuleren ze je om het een keer over een andere boeg te gooien, of verleiden ze juist om nog een keer hetzelfde te proberen als je al tientallen malen hebt geprobeerd en waar je inmiddels toch wel van weet van de uitkomst is.
Stel jezelf vervolgens de vraag: wat kíes ik? Vasthouden aan deze oude gedachtes of ga ik voor wat ik écht wil?