Hersenkrakertje
Vandaag wil ik je iets geven om dit weekend eens even goed op te kauwen. Stof tot nadenken 😉
Wanneer moet je absoluut doorlezen? Gebeurt het je regelmatig dat je iets in je mond stopt waar je achteraf toch weer spijt van hebt? Dat je je bijvoorbeeld hebt voorgenomen niet te snoepen en dat je uiteindelijk toch met die reep chocolade op de bank beland? Dat je heel graag wat kilo’s kwijt wilt, maar toch regelmatig keuzes maakt waarvan je weet dat die dan niet handig zijn? Dan is deze voor jou!
Want ik durf te wedden dat jij jezelf op dit soort momenten, nou ja, meestal kort ná dit soort momenten, wel voor je kop kunt slaan. Dat je je regelmatig gefrustreerd voelt, je je schuldig voelt en misschien zelfs wel boos bent op jezelf omdat je iets graag wilt maar blijkbaar niet doet wat daar voor nodig is. En dat het feit dat die drang naar ongezond eten blijkbaar groter is op die momenten dan jou wil om af te vallen je het gevoel geeft dat je een slappeling bent, dat je te weinig doorzettingsvermogen of discipline hebt.
In dat geval wil ik je vragen of je jezelf ook op deze manier afstraft wanneer je pijn in je hoofd hebt, of wanneer je last hebt van je rug?
Huh? Wat is dat nu voor vraag, zul je misschien denken. Nee natuurlijk niet! Want als je pijn in je hoofd hebt of pijn in je rug, dan neem je een paracetamolletje of je gaat even liggen. En duurt de pijn langer dan wat je nog als normaal beschouwd, dan maak je een afspraak bij je huisarts. Want je wilt dan graag weten waar die pijn vandaan komt, hoe je van de pijn afkomt en of er niks ergs aan de hand is.
Pijn wordt gezien als een signaal van je lijf, dat vraagt om een reactie. Daar geef je gehoor aan om zo het euvel te kunnen verhelpen. Dat is heel normaal.
Waarom zou je je daar schuldig, gefrustreerd of boos over moeten voelen?
Wat nu als je op deze manier ook eens leert aankijken tegen jouw worsteling met eten? Dat je het feit dat jij de onweerstaanbare drang voelt om iets zoets of iets vets in je mond te stoppen niet ziet als teken van zwakte of van te weinig doorzettingsvermogen, maar als een manier van je lijf of je brein om jou te laten weten dat er iets aan de hand is?
Een signaal dat aangeeft dat je misschien wel te weinig voedingsstoffen binnenkrijgt, of dat je geen ruimte geeft aan een emotie die je ervaart? Dat je de hele dag alleen maar aan het geven bent geweest? Of dat je een zware dag hebt gehad en dat daardoor onbewust de gedachte spookt “dat je wel wat verdiend hebt”?
Wat zou dat dan doen met jouw reactie op of je gevoel over je snaai momenten?
Zou je dit met me willen delen?